Alle bijzondere mensen in het mooie Nepal!
Blijf op de hoogte en volg Inge
04 December 2014 | Nepal, Kathmandu
Wauw wat zijn deze 4 weken snel gegaan!! Zo snel en druk dat ik geen tijd heb gehad voor een overzichtje!
Maar het waren echt super weken. Na Chitwan hebben we nog 3 weken mogen genieten in het Childrens Home. De staf heeft ons leuke Nepalese recepten leren maken, zoals gevulde chapati’s en chicken chilli. Je kunt de chapati’s vullen met een aardappelprutje, banaan, suiker, appel, noem het maar op.
We vinden het erg lief dat ze de tijd wilde nemen om ons dit te leren.
We wandelen in deze weken nog een paar keer met de kleintjes in de omgeving, wat toch een klein geluksmomentje blijft. Een klein zweethandje in je hand, verbaasd om zich heen kijkend wat er allemaal buiten het Childrens Home gebeurd. Wat zijn het toch een lieve dropjes die kinderen!
De laatste weken vliegen eigenlijk echt voorbij. We genieten vol op van alle kindjes en knuffelen, spelen, lachen en leren ze zo veel als mogelijk. Het zijn super weken waarin we ons erg welkom voelen. Dit gaat het afscheid alleen maar moeilijker maken.. Wat gaan we die lieve dropjes missen!!
Verder zijn we nog een dagje met de meiden naar Budhanilkantha geweest. Hier is een drijvende Buddha.
Ook zijn we met zijn drieën nog een dagje naar Patan Durbar Square geweest en langs Rajesh in Kathmandu. Dit laatste begon als een super leuke dag, maar eindigde helaas iets minder. We dachten lekker tegen het eind van de middag de taxi terug te nemen. Veel vlotter dan de bus.
De eerste taxi kon helaas niet lezen en begreep onze kaart dus niet. De tweede taxi leek ons te begrijpen, maar bracht ons naar de Bagmati rivier. Hier was een festival aan de gang en de hele straten stonden vast. Het is een gekkenhuis en de taxi wil ons niet naar een andere plek brengen. Het is ondertussen donker en we staan op een plek waar de auto’s geen kant op kunnen. Na lang lopen vinden we een taxi die zegt de weg te weten. We rijden enorm lang rond en we herkennen niks meer in het donker. Als hij op een gegeven moment een raar straatje inslaat begint bij ons de twijfel toch erg aan te slaan. We bellen Ammaa en vragen haar de taxi uit te leggen waar we heen moeten. Na een paar keer op en neer bellen tussen Ammaa, Rajesh en de taxichauffeur, is er eindelijk duidelijkheid.
Na 2 uur komen we eindelijk aan bij het Childrens Home! Iedereen was erg ongerust omdat we altijd voor het donker terug zijn. Gelijk maar even het telefoonnummer van het Childrens Home opgeslagen.. Haha.
Omdat onze vlucht vertraagd is naar Pokhara, blijven we nog een dag langer bij de kinderen. Donderdag avond houden we met de fransen vrijwilligers een muziek quiz. Het is alleen maar lachen, gieren en brullen. Wat een lol! De meiden dansen, zingen en raden liedjes. Iedereen is zo enthousiast en het maakt het voor ons een super laatste avond!
Vrijdag ochtend is het dan toch echt tijd om afscheid te nemen.. Wat was dat zwaar!! ’s Ochtends word er nog voor ons gezongen en terwijl een meisje, Sniha, een liedje aan ons opdraagt begint ze te huilen. Zo houd ik het ook niet droog hoor! Later wordt er alleen nog maar meer gehuild door ons, de kinderen en ook de staf.
Ik hoop zo oprecht dat al deze kinderen, stuk voor stuk, een mooie toekomst mogen krijgen!!
Met een dubbel gevoel vliegen we die middag (na nog 2 keer vertraging, in totaal 6 uur) naar Pokhara, om de volgende dag te beginnen met onze 4 daagse trekking naar de Poon Hill.
Samen met een gids en een Frans meisje gaan we met zijn vijven op pad.
4 dagen lopen we uren lang, trappen op en trappen af, van berg dorpje naar berg dorpje. We hebben onderweg kunnen genieten van tientallen watervallen, mooie lokale mensen, uitzicht op verschillende bergen en besneeuwde toppen.
De derde dag staan we om 5 uur op om vervolgens een uur trappen te lopen naar de top van de Poon Hill om hier de zonsopkomst te mogen bewonderen! Wauw dit was zo ontzettend mooi. Ook zo mooi om te mogen staan op de top van een berg, met vlak naast je de Annapura South! (1 van de bergen van het Annapuragebergte die heilig is en hierom nog nooit beklommen is).
De vierde ochtend hebben we vanuit ons hotel een nóg mooier uitzicht. We zetten de wekker vroeg en kleden ons dik aan. Buiten hebben we een uitzicht over de douw onder ons en de bergtoppen die daar bovenuit steken. De warmte rode vloed valt over de mooie besneeuwde bergtoppen en dit geeft je een onbeschrijfelijk gevoel. Hier hebben we al die dagen voor gelopen. Ik kan mijn gevoel ook niet uiten, je moet het echt een keer ervaren!!!!
Hierna hebben we nog een dag van onze spierpijn kunnen genieten in Pokhara haha, waarna we een volle dag in de bus terug naar Rajesh zijn gereden.
Morgen na een bezoekje aan Kathmandu Durbar Square, waar het huis van Kumari (levende godin) staat, zullen we ’s avonds terug vliegen naar Nederland.
De tijd is ontzettend snel gegaan en ik heb enorm veel mogen leren van de mensen hier in Nepal.
Ik ben hierom ook super dankbaar voor deze ervaring. Ik ga de kinderen echt enorm missen, het wordt gek om morgen weer terug naar Nederland te gaan.
Maar ik ga terug naar Nederland met mega veel nieuwe ervaringen en een mooie terugkijk op de geweldige mensen in het mooie Nepal!!
Bedank voor het lezen van mijn verslagen en de lieve berichtjes hierop!
Maar het waren echt super weken. Na Chitwan hebben we nog 3 weken mogen genieten in het Childrens Home. De staf heeft ons leuke Nepalese recepten leren maken, zoals gevulde chapati’s en chicken chilli. Je kunt de chapati’s vullen met een aardappelprutje, banaan, suiker, appel, noem het maar op.
We vinden het erg lief dat ze de tijd wilde nemen om ons dit te leren.
We wandelen in deze weken nog een paar keer met de kleintjes in de omgeving, wat toch een klein geluksmomentje blijft. Een klein zweethandje in je hand, verbaasd om zich heen kijkend wat er allemaal buiten het Childrens Home gebeurd. Wat zijn het toch een lieve dropjes die kinderen!
De laatste weken vliegen eigenlijk echt voorbij. We genieten vol op van alle kindjes en knuffelen, spelen, lachen en leren ze zo veel als mogelijk. Het zijn super weken waarin we ons erg welkom voelen. Dit gaat het afscheid alleen maar moeilijker maken.. Wat gaan we die lieve dropjes missen!!
Verder zijn we nog een dagje met de meiden naar Budhanilkantha geweest. Hier is een drijvende Buddha.
Ook zijn we met zijn drieën nog een dagje naar Patan Durbar Square geweest en langs Rajesh in Kathmandu. Dit laatste begon als een super leuke dag, maar eindigde helaas iets minder. We dachten lekker tegen het eind van de middag de taxi terug te nemen. Veel vlotter dan de bus.
De eerste taxi kon helaas niet lezen en begreep onze kaart dus niet. De tweede taxi leek ons te begrijpen, maar bracht ons naar de Bagmati rivier. Hier was een festival aan de gang en de hele straten stonden vast. Het is een gekkenhuis en de taxi wil ons niet naar een andere plek brengen. Het is ondertussen donker en we staan op een plek waar de auto’s geen kant op kunnen. Na lang lopen vinden we een taxi die zegt de weg te weten. We rijden enorm lang rond en we herkennen niks meer in het donker. Als hij op een gegeven moment een raar straatje inslaat begint bij ons de twijfel toch erg aan te slaan. We bellen Ammaa en vragen haar de taxi uit te leggen waar we heen moeten. Na een paar keer op en neer bellen tussen Ammaa, Rajesh en de taxichauffeur, is er eindelijk duidelijkheid.
Na 2 uur komen we eindelijk aan bij het Childrens Home! Iedereen was erg ongerust omdat we altijd voor het donker terug zijn. Gelijk maar even het telefoonnummer van het Childrens Home opgeslagen.. Haha.
Omdat onze vlucht vertraagd is naar Pokhara, blijven we nog een dag langer bij de kinderen. Donderdag avond houden we met de fransen vrijwilligers een muziek quiz. Het is alleen maar lachen, gieren en brullen. Wat een lol! De meiden dansen, zingen en raden liedjes. Iedereen is zo enthousiast en het maakt het voor ons een super laatste avond!
Vrijdag ochtend is het dan toch echt tijd om afscheid te nemen.. Wat was dat zwaar!! ’s Ochtends word er nog voor ons gezongen en terwijl een meisje, Sniha, een liedje aan ons opdraagt begint ze te huilen. Zo houd ik het ook niet droog hoor! Later wordt er alleen nog maar meer gehuild door ons, de kinderen en ook de staf.
Ik hoop zo oprecht dat al deze kinderen, stuk voor stuk, een mooie toekomst mogen krijgen!!
Met een dubbel gevoel vliegen we die middag (na nog 2 keer vertraging, in totaal 6 uur) naar Pokhara, om de volgende dag te beginnen met onze 4 daagse trekking naar de Poon Hill.
Samen met een gids en een Frans meisje gaan we met zijn vijven op pad.
4 dagen lopen we uren lang, trappen op en trappen af, van berg dorpje naar berg dorpje. We hebben onderweg kunnen genieten van tientallen watervallen, mooie lokale mensen, uitzicht op verschillende bergen en besneeuwde toppen.
De derde dag staan we om 5 uur op om vervolgens een uur trappen te lopen naar de top van de Poon Hill om hier de zonsopkomst te mogen bewonderen! Wauw dit was zo ontzettend mooi. Ook zo mooi om te mogen staan op de top van een berg, met vlak naast je de Annapura South! (1 van de bergen van het Annapuragebergte die heilig is en hierom nog nooit beklommen is).
De vierde ochtend hebben we vanuit ons hotel een nóg mooier uitzicht. We zetten de wekker vroeg en kleden ons dik aan. Buiten hebben we een uitzicht over de douw onder ons en de bergtoppen die daar bovenuit steken. De warmte rode vloed valt over de mooie besneeuwde bergtoppen en dit geeft je een onbeschrijfelijk gevoel. Hier hebben we al die dagen voor gelopen. Ik kan mijn gevoel ook niet uiten, je moet het echt een keer ervaren!!!!
Hierna hebben we nog een dag van onze spierpijn kunnen genieten in Pokhara haha, waarna we een volle dag in de bus terug naar Rajesh zijn gereden.
Morgen na een bezoekje aan Kathmandu Durbar Square, waar het huis van Kumari (levende godin) staat, zullen we ’s avonds terug vliegen naar Nederland.
De tijd is ontzettend snel gegaan en ik heb enorm veel mogen leren van de mensen hier in Nepal.
Ik ben hierom ook super dankbaar voor deze ervaring. Ik ga de kinderen echt enorm missen, het wordt gek om morgen weer terug naar Nederland te gaan.
Maar ik ga terug naar Nederland met mega veel nieuwe ervaringen en een mooie terugkijk op de geweldige mensen in het mooie Nepal!!
Bedank voor het lezen van mijn verslagen en de lieve berichtjes hierop!
-
04 December 2014 - 17:07
Caren:
Jeetje wat spannend die taxi rit. .. en wat zullen jullie het moeilijk hebben gehad met het afscheid, maar weet dat je die kindjes een mooie tijd hebt mogen bezorgen en daar deden jullie het toch allemaal voor. Geniet nog van jullie laatste dag daar, doe Rajesh de hartelijke groeten en tot gauw.
knuffel -
04 December 2014 - 18:04
Miranda:
Jeetje wat een ervaring ,hele mooie herinnering die altijd blijft . Ik ben toch weer blij als je terug bent . Tot snel liefs miranda -
04 December 2014 - 19:03
Buuv:
Wauw Inge, je bent een boel ervaringen rijker! Goede reis terug en we zien elkaar snel! X -
04 December 2014 - 19:05
Leonie Huijbrechts:
Je hebt bijna peentjes gescheten zeker in die taxi. Maar gelukkig is er niks gebeurd. Ik zie je graag weer terug met hele mooie verhalen. -
04 December 2014 - 22:42
Naomi:
Klinkt als een hoop ' bagage'mee terug deze kant op! Succes met thuiskomen en tot dinsdag!
Gr Naomi -
05 December 2014 - 08:37
Annelies:
Wat een mooie ervaring zeg! En die berg tocht lijkt me schitterend. Goede reis morgen en tot volgende week. :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
